Το τέλος της αρχής ή η αρχή του τέλους?!

Αυτή την περίοδο ζούμε μια τρέλα! Καταρχάς έχουμε έναν υπέροχο καιρό χωρίς συννεφάκι στον ουρανό και με 25-30 βαθμούς! Απίστευτο! Και κυρίως, αυτό έχει κρατήσει για περισσότερο από 3 μέρες! Νο γουέη! Και λένε θα κρατήσει για τουλάχιστον άλλη μια βδομάδα! Άουτ οφ δης γουόρλντ!

Στην τρέλα των καιρικών φαινομένων έρχεται να συμβάλει και η τρέλα του σπιτιού μας! Όπως ξέρετε μετακομίσαμε και ζούμε το σκηνικό γύρω-γύρω-όλοι με τα έπιπλα που πολύ έχει ταλαιπωρήσει την μέση μου πρέπει να σας πω. Ειδικά εδώ στα Αγγλικά μας σπιτάκια αυτό εξυπακούεται με ανέβα κατέβα σκαλάκια και σκάλες που δεν είναι στην ευθεία και διαδρόμους οριακά για ανθρώπους που σίγουρα δεν είχε λάβει υπόψιν του το ΙΚΕΑ όταν σχεδίαζε τα έπιπλά του. Με τον άντρα μου να φωνάζει “pivot! pivot! pivot!” ενώ κρατάμε όρθια αγκαλιά άλλη μία συρταριέρα και προσπαθούμε να την κάνουμε να χωρέσει. Εδώ να δώσω συγχαρητήρια στο τέρι μου γιατί πηγε και χώρεσε δυό συρταριέρες τη μία δίπλα στην άλλη έτσι που ενώ τα δικά μου μαθηματικά και υπολογισμοί δεν το βγάζανε να χωράει εκείνος το κατάφερε! Και με πολύ χαρά αφού στάζαμε ιδρώτα και οι δυό μου ανοιγόκλεινε την πόρτα που τελικά κλείνει ανεμπόδιστη (παρά 3-4 χιλιοστά) μέσα στην περηφάνια και τον ενθουσιασμό (συν την ανακούφιση ότι δεν θα χρειαστεί να τα ξαναμεταφέρουμε τα έπιπλα!). Αυτό το γελάκι του είναι που ερωτεύτηκα!

Η άλλη παράνοια που ζούμε αυτόν τον καιρό είναι με τα σχολεία. Το σχολείο του γιού μου είναι ένα πολύ διαδραστικό σχολείο. Δεν γνωρίζω αν είναι περισσότερο διαδραστικό από άλλα σχολεία στην χώρα, αλλά ενώ στην αρχή χαιρόμουνα, τώρα τραβάω τα μαλλιά μου! Να πώ εδώ πως το σχολείο που πηγαίνει αυτή τη στιγμή ο μικρός έχει και δημοτικό. Το nursery που πηγαίνει ο μικρός τελειώνει φέτος και μπαίνει πια στις πύλες του δημοτικού. Το Σεπτέμβριο ξεκινάμε reception year. Για εμάς εδώ αυτή η τάξη είναι και η αρχή του δημοτικού σχολείου και αυτό φροντίζουν να στο ξεκαθαρίζουν με πολλούς τρόπους! Καταρχάς μέχρι τώρα το nursery είχε δικιά του είσοδο στο σχολείο ενώ από τον Σεπτέμβρη θα διαβαίνουμε το ίδιο κατώφλι με τα μεγάλα παιδάκια. Έπειτα, ξεκινάμε να φοράμε στολή. Μέχρι τώρα ενώ υπήρχε η στολή του σχολείου δεν ήταν υποχρεωτική και οι περισσότεροι δεν ασχολούνται ιδιαίτερα. Από την πρώτη σχολική παρουσία του Σεπτεμβρίου, όμως, ο μικρός καλείται να φορέσει τα ίδια ρούχα με όλα τα άλλα παιδάκια. Να ντυθεί μαθητής!

Αυτήν την περίοδο το ημερολόγιό μου είναι γεμάτο σχολικά events! Την προηγούμενη εβδομάδα είχαμε την ετήσια sports day. Περάσαμε πολύ όμορφα. Σκεφτόμουν την περσινή ημέρα στο ίδιο ακριβώς σημείο που είχα πρωτογνωρίσει την μαμά του κολλητού του γιού μου και από τότε γίναμε κι εμείς πολύ καλές φίλες. Σκεφτόμουν πόσο διαφορετικά έκανε τα αθλήματα ο μικρός φέτος από πέρσι αλλά και οι φίλοι του. Αγώνας ταχύτητας, αυγοδρομίες, περπάτημα προς τα πίσω, εμπόδια και άλλα. Στο τέλος είχαμε και τον καθιερωμένο αγώνα ταχύτητας μαμάδων και αγώνα ταχύτητας μπαμπάδων (εκεί βγήκε ο ανταγωνισμός τεστοσερόνης!). Γελάσαμε πολύ, είχε πολύ καλό καιρό, εγώ έπαιρνα συνέχεια φωτογραφίες. Μία τον δικό μου, μιά τους φίλους του, και ό,τι άλλο μπορούσα να σκεφτώ.

Τελειώσαμε την μέρα με playdate στο σπίτι μας. Το πρώτο group playdate στο καινούριο σπίτι! Τα μικρά εξερευνήσανε όλα τα δωμάτια, είχανε πολλές ερωτήσεις, τεστάρανε τους καινούριους χώρους και καταλήξαμε με hot dog στον κήπο πράγμα που πολύ εκτίμησαν μετά από τέτοια κούραση!

Το nursery για να αποχαιρετίσει τους μικρούς απόφοιτους έχει διοργανώσει ένα πικνικ για όλα τα παιδιά αλλά και τις οικογένειές τους. Θα πάμε στο πάρκο της περιοχής ο καθένας με τα καλούδια του. Είναι ένα από τα πολλά events που έχει οργανώσει το σχολείο και στο οποίο προσκαλεί τους γονείς να συμμετέχουν. Πολλές μαμάδες έχουμε γνωριστεί μέσα από αυτές τις μέρες και κάνουμε παρέα. Επίσης, έχουμε την “συναυλία του σχολείου”. Άλλη μέρα που είναι πάλι καλεσμένοι και οι γονείς. Κρατάτε σημειώσεις?

Παράλληλα, το σχολείο για να προετοιμάσει τα παιδιά για την μετάβαση έχει οργανώσει ένα σωρό πράγματα. Καταρχάς τα έχουν πάει ήδη δυό-τρείς φορές τελευταία στο “μεγάλο σχολείο” για να δούνε τις τάξεις τους. Πριν από κανένα μήνα ήρθε η υπεύθυνη του reception year και πέρασε μια μέρα με τα παιδιά στο nursery. Κράτησε διάφορες σημειώσεις και έβγαλε τα τμήματα και μας έστειλε ένα γράμμα που μας καλωσορίζουν στην καινούρια χρονιά και μας ανακοινώνουν σε ποιό τμήμα θα είναι ο μικρός. Την προηγούμενη εβδομάδα τα δύο τμήματα ξεχωριστά είχανε πρόσκληση για “tea party” στο μεγάλο σχολείο ΜΑΖΙ με τους γονείς.

Πήγαμε, λοιπόν, με τον Αλέξανδρο όπου μας υποδέχτηκαν με έναν μικρό πρόλογο, και μας καλωσόρισαν εκτός των άλλων και μια στρατιά από πεμπτάκια (μελλοντικά εκτάκια) όπου είχαν φτιάξει από μία κάρτα για το προστατευόμενο μικρούλη τους. Εγώ γέλασα πολύ με το πεμπτάκι μας, την μικρή Ματίλντα, γιατί είχε άλλο ένα μικρό (ενώ τα άλλα ήταν με ένα το κάθε ένα) και με το που την γνωρίσαμε άρχισε “how on Earth will I cope with this! I just can’t believe it is happening to me!” Και πάνω που λέω θα γελάσουμε πολύ σήμερα την πήρε πρέφα ένας από τους δασκάλους και μας ανέλαβε ένα άλλο πεμπτάκι, ο Ζουάν. Ήταν πολύ καλός με τον Αλέξανδρο παρόλου που ο δικός μου είχε κολήσει από πάνω μου και δεν ήθελε να ξέρει! Στο μεγάλο χώλ του σχολείου είχαν στήσει πέντε χαλιά το καθε ένα με διαφορετικέ δραστηριότητες. Ένα με λέγκο, ένα με δεινόσαυρους, άλλο με χαρτοκοπτικές κτλ. Τα πεμπτάκια (buddies τα λέγανε) παίξανε με τα μικρά πολύ ώρα. Όταν αυτά ξεθαρέψανε τα πήρανε και τους έδειξαν το σχολείο. Τα ακολουθούσαμε κι εμείς και είχαν πλάκα αυτά που λέγανε. Η οπτική των παιδιών είναι απίστευτη! Τέλος γυρίσαμε στο χωλ όπου είχε στηθεί ο μπουφες για σνακ και χυμούς.

Την επόμενη μέρα, είχαμε οι γονείς μόνο, χωρίς τα παιδιά, καλωσόρισμα από τους δασκάλους. Μας καθίσανε όλους αμφιθεατρικά και μας είπαν τους κανονισμούς του σχολείου, τους στόχους για την επόμενη χρονιά, τους τομείς που θα δουλέψουνε και πολλά άλλα πρακτικά θέματα, τα της ενδυμασίας, παρουσιολόγια κτλ

Στο ημερολόγιο έχω ακόμα το Summer Fair του σχολείου που είναι μία μέρα στο Σαββατοκύριακο για να μπορούν όλοι οι γονείς, και είναι οργανωμένο από το σχολείο με πολλά παιχνίδια, bouncy castles, face painting και άλλα πολλά. Όλα έχουν μία ενδεικτική τιμή για παράδειγμα 50p και τα έσοδα πηγαίνουν στο σχολείο και τις δραστηριότητες που κάνουν. Πολλά από τα παιχνίδια τα οργανώνουν τα παιδιά αλλά και πολλοί γονείς μέσα από τον σύλλογο γονέων. Κάποιοι θα φτιάξουν γλυκά ή αλμυρά και θα τα δώσουν ώστε αυτά να πουληθούν και κάποιοι άλλοι θα δωρίσουν τον χρόνο τους  με το να βοηθάνε στις δραστηριότητες.

Να σημειώσω εδώ ότι δεν έχω ανοίξει καν το κεφάλαιο “σύλλογος γονέων” ο οποίος οργανώνει πολλές δραστηριότητες για βραδιές γονέων όπως “60’s soul night with a curry” ή βραδιά quiz. Δεν έχω πάει ακόμα γιατί πολύ απλά ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΩ!

Εκτός από όλα αυτά (τα λίγα! χα!) σαν καλή μαμά πρωτακίου έπρεπε να κάτσω να οργανώσω την στολή του μικρού πριν την κάνουμε για διακοπές. Όλα αυτά μέσα σε ένα σπίτι από κούτες και πανικό! Το εγκεφαλικό παρολίγον να μου έρθει όταν κατάλαβα ότι έπρεπε να παραγγείλω από το ίντερνετ ταμπελάκια με το όνομα του μικρού και να τα ράψω ένα ένα ΣΕ ΟΛΑ του τα σχολικά ρούχα!

Και ενώ όλα αυτά είναι πολύ όμορφα και χαίρομαι για τον μικρό μου, δεν μπορώ παρά να αναρωτηθώ (τύπου Carrie Bradshaw) είναι η αρχή της σχολικής ζωής του Αλέξανδρου το τέλος της ζωής μου ως γυναίκα?! Θα αντικατασταθεί το make up με facepainting? Μόνιμα?!  Ή μήπως θα αρχίσω να φοράω βραδινά φορέματα στα social events του μικρού?